Przestój ekonomiczny czy kodeksowy?
2021-09-06
Przepisy specustawy antycovidowej (jej pełna nazwa to: ustawa o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych) cały czas przewidują możliwość obniżania wynagrodzenia, a także wymiaru czasu pracy w czasie tzw. przestoju ekonomicznego. Jednak nie każdy przestój zgodnie z ustawą jest przestojem ekonomicznym.
Kluczowa dla ustalenia przestoju ekonomicznego jest zawarta w treści specustawy antycovidowej definicja „istotnego wzrostu obciążenia funduszu wynagrodzeń”, która oznacza zwiększenie ilorazu dwóch wartości: (1) kosztów wynagrodzeń pracowników, z uwzględnieniem składek na ubezpieczenia społeczne pracowników należnych od pracodawcy, oraz (2) przychodów ze sprzedaży towarów lub usług.
W przypadku tak rozumianego przestoju ekonomicznego pracownikowi objętemu tym przestojem pracodawca może wypłacać wynagrodzenie obniżone nawet o 50 proc. (ale nie więcej), nie niższe jednak niż w wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę, czyli w tym roku 2.800 zł brutto miesięcznie (natomiast „na rękę” dla pracowników mających skończone 26 lat – 2.061,67 zł).
Ponadto w czasie przestoju ekonomicznego może zostać obniżyć wymiar czasu pracy pracownika maksymalnie o 20 proc. , nie więcej niż do 0,5 etatu. Jednak takie obniżenie wymiaru etatu wymaga zawarcia przez pracodawcę ze związkami zawodowymi porozumienia o którym mówi art. 15g ust. 11 specustawy antycovidowej.
Natomiast w przypadku przestoju nie spełniającego ustawowych kryteriów przestoju ekonomicznego wynagrodzenie przestojowe ustala się zgodnie z art. 81 § 1 Kodeksu pracy czyli w wysokości stawki zasadniczej, jednak nie niższe od wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę. W tym roku – o czym już była mowa – to 2.800 zł brutto miesięcznie.
(zz)
